ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮಕ್ಕೂ ಬರುವ ಮುನ್ನ ಒಂದು ಅದಮ್ಯ ಆಸೆಯನ್ನು ಮನದಲ್ಲಿ  ನೆಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಬಂದವಳು ನಾನು. ಆದರೆ ಆಗಿದ್ದೇ ಒಂದು, ಆಗ್ತಿರೋದೇ ಮತ್ತೊಂದು.. ಆದ್ರೂ ಒಬ್ಬ ಅಂಕಣಗಾರ್ತಿ ಆಗಬೇಕೆಂಬ ಚಿಗುರು ಇನ್ನೂ ಎಳಸಲ್ಲೇ ನೀರುಣ್ಣುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನೂ ಬಲಿಯುವ ಭರದಲ್ಲೇ ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕೇ ಕಾರಣವೂ ಇದೆ.. ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮಕ್ಕೂ ಬರುವ ಮುಂಚೆ ಪ್ರತಾಪಸಿಂಹ, ವಿಶ್ವೇಶ್ವರ ಭಟ್, ಜಿ.ಎನ್.ಮೋಹನ್‌, ಪಿ.ತ್ಯಾಗರಾಜ್, ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಭಡ್ತಿ, ಮಣಿಕಾಂತ್ ರಂತಹವರ ಅಂಕಣಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ಬೆಳೆದವಳು ನಾನು. ಅವರ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಲೇ ಈ ದಿನ ನಾನಿಲ್ಲಿ.. ಅವರ ಆಧಿಕ್ಯದಿಂದಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಹುಚ್ಚಾಗಿದ್ದಿದೆ, ನಿದ್ದೆ ಬಿಟ್ಟು ಪ್ರತಾಪ್‌ಸಿಂಹ  ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದಿದ್ದ ದಿನಗಳು ಇಂದು ‘ಆ ದಿನಗಳು’ ಅಂತ ಹೇಳೋ ನೆನಪುಗಳು.. ಈ ಹುಚ್ಚಾಟದಿಂದಲೇ ನನ್ನ ರಾಜಾವೇಶಕ್ಕೆ, ಆ ಆ್ಯಟಿಟ್ಯೂಡ್‌ ಮೈಂಡ್‌ನಿಂದ ಕೆಲ ಅನಾಹುತಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೂ ಉಂಟು. ಅದ್ಕೇ ಏನೋ ನನ್ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ನಾನು ಪೇಪರ್ ಆಯೋಳು ಅಂತ್ಲೇ ಫೇಮಸ್ಸು. ಅದ್ಕೆ ಅಮ್ಮ ಹೀಗ್ಲೂ ಕಾಲೆಳಿತಿರ್ತಾಳೆ. ಆದ್ರೂ ಪೇಪರ್‌ ಆಯೋದ್ನ  ಬಿಡೋ ಮನಸ್ಸಿಲ್ದೇ ಬಿಟ್ಟೇ. (ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಈಗ ಗತಿಸಿ ಹೋದ ಕಾಲ) ಆದ್ರೆ ಅದು ಮಾತ್ರ ನನ್ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ.. ಅದೂ ಕೂಡ ನನ್ ಸುತ್ಲೇ ಸುತ್ತಾತ್ತಾ ಇದೆ. ಭಾರ ಇಲ್ಲ ನೋಡಿ..!, ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಾಗಿ ತೂಕ ಆಗಿ ಕೈಗೆ ಸೇರಿದ್‌ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ರಿಟರ್ನ್ಡ್ ಟು ಪೇಪರ್.. ಆದ್ರೆ  ಈಗ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗಳ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ನನ್ ವರ್ಕು. ಆದ್ರೆ, ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕಣ್ಣನ್ನ ನಾ ಇಣುಕಿಯೂ ನೋಡಿಲ್ಲ. ನೋಡೋ ಆಸೆ ಇಲ್ಲ ಅಂತಲ್ಲ. ಅದ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಸಿದ್ಧತೆ ಬೇಕ್ರಿ, ಇಲ್ದಿದ್ರೆ ಮೂವರೊಳಗೆ ಒಬ್ಬಳಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಡ್ತೀನೇನೋ ಅನ್ನೋ ಭಯದಲ್ಲೇ ನಾನಿನ್ನೂ ದೂರನೇ ಇದೀನಿ. ಸಿಕ್ಕ ಎಲ್ಲಾ ಆಫರ್‌ಗಳನ್ನು ಕೆಲವೊಂದಿಷ್ಟು ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಕೂತಿದ್ದೇನೆ. ಕೂರೋದಕ್ಕೆ ಕೆಲವು ಸಕಾರ, ನಕಾರ ಕಾರಣಗಳು ಇಲ್ದೇ ಏನಿಲ್ಲ. ಏನೇ ಆಗಬೇಕಿದ್ರೂ ಒಳ್ಳೆಯದ್ದು, ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಿಂದೆಯೇ ಒದ್ದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ರೀ. ಅದಕ್ ನಾ ಕೂಡ ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ. ಆಗೋದು ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ.. ಆಗೋಕು ಮುಂಚೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪೀಠಿಕೆ ಅಷ್ಟೇ ಇದು.. ಯಾಕೋ ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದು ಆಗಬೇಕಂದ್ರೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಗ್ರೌಂಡ್‌ವರ್ಕ್‌ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಹುಳು ತಲೆ ಹೊಕ್ಕಿದೆ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಅದೇ ತಲೆಬಿಸೀಲೇ ಮುಂದುವರಿದ ಭಾಗವನ್ನ ಮುಂದುವರಿಸೋದೋ, ನಿಲ್ಸೋದೋ  ಯೋಚ್ನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ.. ಆಗಿದ್ ಆಗ್ಲಿ ಈ ಹುಚ್ಚಾಟ ಇನ್ನೂ ಅದೆಷ್ಟ್ ದಿನವೋ ಕಾದು ನೋಡೋಣ.. ಹೇಳೋದ್‌ ಇನ್ನೂ ಮುಗೀಲಿಲ್ಲ... ಮನಸ್ಯಾಕೋ ಇಂದು ಭಾರವಾಗಯ್ತೇ ಏನೋ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂತ ಟೈಪಿಸೋಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ದೆ, ಆದ್ರೆ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋದೇ ಮರೆತೋಯ್ತು ಅದ್ಕೆ ಬೇರೇನೋ ಹೇಳಿದೀನಿ ಅಡ್ಜೆಸ್ಟ್‌ ಮಾಡ್ಕಳಿ ಪ್ಲೀಸ್‌..